Wśród chrześcijan wschodnich święto Ofiarowania Pańskiego było znane jako Święto Spotkania (gr. Hypapante) – spotkanie Jezusa Chrystusa z Jego ludem w osobach Symeona i Anny. Na przełomie X i XI wieku zaczęto podkreślać inny aspekt święta – Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny. Zmiana nazwy ze „Święta Spotkania” na „Święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny” nadała mu charakter maryjny (podobnie jak potoczna nazwa – święto MB Gromnicznej), choć pierwotnie było ono świętem Pańskim.
W nowym kalendarzu liturgicznym (wyd. 1969 r.) przywrócono pierwotną nazwę – Ofiarowanie Pańskie. Na charakter tego święta zwraca również uwagę Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii:
„Byłoby nieodpowiednie, gdyby pobożność ludowa obchodząc święto Ofiarowania Pańskiego, przeoczyła treść wybitnie chrystologiczną tego dnia […]. Święto to bowiem jest <połączonym wspomnieniem Syna i Matki> i nie dopuszcza ewentualnej perspektywy odwrotnej„.
Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, n.123
Kościół odczuwa w obchodach tego misterium radość Symeona wyrażoną słowami: „Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów, światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.” (por. Łk 2,30-32).
Kościół odnajduje się również w postawie Maryi przedstawiającej Jezusa Ojcu¹. Jest to postawa ofiary. Dlatego święto Ofiarowania Pańskiego jest świętem tych, którzy poświęcili swoje życie w służbie Bogu i braciom w różnych formach życia konsekrowanego.
Zatem światło i radość są dla nas kierunkowskazami w komponowaniu kwiatów w świątyni na najbliższe święto. Możemy zastosować Czytaj dalej „Kwiaty na święto Ofiarowania Pańskiego”
Kwiaty w kościele - blog 